Estratto
da G. Piombanti, Guida della Città di San Miniato al Tedesco. Con
notizie storiche antiche e moderne,
Tipografia M. Ristori, San Miniato, 1894, pp. 131-145.
– DA
COMPLETARE –
[131] NOTE
E DOCUMENTI
(1) L'iscrizione
dice così: – Ubi sacellum hoc, hisque in agris, pagus fuit olim
insignis Vici Wallaris nomine prius; deinde a sancto Genesio
noncupatus, in quo multa gesta negotia historia refert. Nempe hic
anno 715 delegati, sub Luitprando Longobardorum rege, episcopi
controversias de territorio inter senensem et aretinam dioecesim
sententia dirimerunt. 1074 concilium, auctore divo Greforio VII,
praeside sancro Petro Igneo, compescendo canonicorum lucensium in
eorum episcopum schismate est habitum. 1160 dux Spoleti Guelfus
plures e civitatibus Etruriae sibi per legatos in fidem et amicitiam
adiunxit. 1172 huc Fridericus imperator, convocatis ex Etruria
legatis, archipiescopum maguntinum archicancellarium imperii misit,
qui pisanos inter et lucenses pacem componeret. Fere duodecimo
ineunte saeculo, huc guelfi etrusci de suis rebus consultum
convenerunt. Multa Genesianae ecclesiae privilegia atque insigna
summi pontefices concesserunt, eamque triginta paroeciarum statuerunt
principem. Alia, quae recenseri possent, sunt praetermissa. Ter
miniatenses tenuere coloniam, ter recesserunt; sed et tertio, rebus
et gentibus sanctum Miniatum ad arcem adsportatis, excursionibus
ebnoxium pagum, tantum saeculo onsanire licuit, delerunt! [132]
Anno
1248 parvulam hanc aedem, loci maioris ecclesiae ad signum in agro
positam, vetustate confectam, a divinis abdicatam, Torellus Pierazzi
civis et episcopus miniatensis, instaurandam curavit, et testem
tantarum rerum, veterisque dignitatis, sacris restituit anno 1841.
PETRUS
BAGNOLI scripsit
Nessun commento:
Posta un commento