APSM-ADIA-04B-011
ISCRIZIONE FUNERARIA ROMANA PERIOD. IMPERIALE
SAN MINIATO LOC. IMPRECISATA
SAN MINIATO LOC. IMPRECISATA
SCHEDA SINTETICA
Oggetto: Iscrizione funeraria
Epoca: Romana, Periodo Imperiale
Rinvenimento: -
Località: San Miniato, Loc. Imprecisata
Collocazione: -
Id: APSM-ADIA-04B-011
VAI ALLA MAPPA DELL'ATLANTE DELLE AREE DI INTERESSE ARCHEOLOGICO ↗
DESCRIZIONE SINTETICA
Da San Miniato, da Località rimane imprecisata, proviene una iscrizione, di epoca romana, periodo imperiale, relativa alla tribus Sabatina. Al momento l'epigrafe risulta dispersa anche se non mancano diversi riferimenti bibliografici. Era certamente visibile nel '700 quando il Canonico Bindo Ferdinando Buonaparte [1691-1747], Vicario Generale e Proposto della Cattedrale, dette riscontro dell'iscrizione ad Anton Francesco Gori che inserì un apposita menzione all'interno della sua pubblicazione, proposta di seguito.
Il testo pubblicato in A. F. Gori, Inscriptiones Antiquae Graecae et Romanae in Etruriae Urbibus etc., Parte Seconda, Iosephi Manni, Firenze, 1734, pp. 178-180:
Interim insignium circa Volaterras locorum & opidorumm veteres inscriptiones proferam, ac primum Civitatis S. MINIATIS, glorioso nomine huiusce Martyris Florentini noncupatae, ex qua orti clarissimi cives, armorum gloria, doctrina, & sanctitate insignes, prodiitque Borromaeorum Familia, cui summum decus addit S. CAROLUS Borromaeus. Veterum hanc consuetudinem appellandi Urbes, & Opida Sanctorum nomine, eaque eorum tutelae, & patrocinaio dedicandi, ab Ethnicis princi Christiani accepere. Quaemadmodum enim ipsis curae fuit Minicipiorum, & Coloniarum Patronos cooptare, decreto inciso in hospitali tabula, missisque ad eos Legatis, qui, ut in clientelam se & Municipia, & Colonias recipere dignarentur, impetrarent; ita melioribus auspiciis id curarunt Christiani nominis cultores ut Sanctorum tutelae, ac praesidio fe se commendantes, urbasque insignores eorum nomine appellantes, sanctissimos illos Viros, qui cum Christo in caelis aeternum regnant, Patronos prasentissimos in terris venerarentur. In hac igitur Civitate S. Miniatis paucas hasce, inscriptiones exstare tradit pag. 92. vetus Codex peregregii Viri Gregorii Redii Patricii Arretini, ex Equestris ordine, in quo haec in rubrica leguntus: "Apud S. Miniatum, Castrum".
1. Videlicet: "C. Celtus C. F. Sabatina Servus, Quinquennalic, AEdilis, Pontifex". Sabatina Tribus, ut supra diximus, eadem est in qua Volaterrani Romana civitate donati sunt. Quo vero tempore S. Miniatis Castrum Civitatis nomine donatum fuerit, indicat his verbis Ughellius Italiae Sacrae Tom. III. "Lucensi spirituali ditioni hoc Opidulum paullo ante subiectum erat; sed quum Secundus Cosmus Magnum Dux Etruriae Maria Magdalenae Austriacae uxori illud dono dedisset, impetravit illa a XV. Gregorio, ut in Cathedralem Suffraganeamque Florentinae Sedis erigeretur &c. Igitur V. die Mensis Decembris, anno MDCXXII. publico in Concistoro Gregorius XV. S. MINIATIS Civitatem Episcopali insignivit dignitate". An scriptum sit in allato lapide C. CELTUS, ex autographo scire cupiebam, sed intercidit, ut putat, datis ad me literis, Vir humanissimus, & impense doctus D. Bindus Ferdinandus Bonaparte, Vicarius Generalis, & Prepositus Cathedralis Ecclesiae Miniatensis, qui severiores Musas, maiorum suorum exemplo, eolit, & eruditae antiquitatis studio minifice delectatur.
Il testo pubblicato in Corpus Inscriptionum Latinarum (CIL), Accademia di Berlino, XI, Parte Prima, Berlino, 1888, p. 326.
1745 apud S. Miniatum castrum RED.
C - CELTVS - C - F - SAB -
SEVERUS
Q - AED - PONT -
Servavit codex Redianus f. 92. Inde Gudius ms. 909, 5, ed. 317, 12; Gorius Marucell. A 198 f. 461, ed. 2, 179, 1, ex quo Mur. 688, 6.
3 in AED littera D exhibetur forma singulari
Il testo pubblicato in A. F. Gori, Inscriptiones Antiquae Graecae et Romanae in Etruriae Urbibus etc., Parte Seconda, Iosephi Manni, Firenze, 1734, pp. 178-180:
Interim insignium circa Volaterras locorum & opidorumm veteres inscriptiones proferam, ac primum Civitatis S. MINIATIS, glorioso nomine huiusce Martyris Florentini noncupatae, ex qua orti clarissimi cives, armorum gloria, doctrina, & sanctitate insignes, prodiitque Borromaeorum Familia, cui summum decus addit S. CAROLUS Borromaeus. Veterum hanc consuetudinem appellandi Urbes, & Opida Sanctorum nomine, eaque eorum tutelae, & patrocinaio dedicandi, ab Ethnicis princi Christiani accepere. Quaemadmodum enim ipsis curae fuit Minicipiorum, & Coloniarum Patronos cooptare, decreto inciso in hospitali tabula, missisque ad eos Legatis, qui, ut in clientelam se & Municipia, & Colonias recipere dignarentur, impetrarent; ita melioribus auspiciis id curarunt Christiani nominis cultores ut Sanctorum tutelae, ac praesidio fe se commendantes, urbasque insignores eorum nomine appellantes, sanctissimos illos Viros, qui cum Christo in caelis aeternum regnant, Patronos prasentissimos in terris venerarentur. In hac igitur Civitate S. Miniatis paucas hasce, inscriptiones exstare tradit pag. 92. vetus Codex peregregii Viri Gregorii Redii Patricii Arretini, ex Equestris ordine, in quo haec in rubrica leguntus: "Apud S. Miniatum, Castrum".
1. Videlicet: "C. Celtus C. F. Sabatina Servus, Quinquennalic, AEdilis, Pontifex". Sabatina Tribus, ut supra diximus, eadem est in qua Volaterrani Romana civitate donati sunt. Quo vero tempore S. Miniatis Castrum Civitatis nomine donatum fuerit, indicat his verbis Ughellius Italiae Sacrae Tom. III. "Lucensi spirituali ditioni hoc Opidulum paullo ante subiectum erat; sed quum Secundus Cosmus Magnum Dux Etruriae Maria Magdalenae Austriacae uxori illud dono dedisset, impetravit illa a XV. Gregorio, ut in Cathedralem Suffraganeamque Florentinae Sedis erigeretur &c. Igitur V. die Mensis Decembris, anno MDCXXII. publico in Concistoro Gregorius XV. S. MINIATIS Civitatem Episcopali insignivit dignitate". An scriptum sit in allato lapide C. CELTUS, ex autographo scire cupiebam, sed intercidit, ut putat, datis ad me literis, Vir humanissimus, & impense doctus D. Bindus Ferdinandus Bonaparte, Vicarius Generalis, & Prepositus Cathedralis Ecclesiae Miniatensis, qui severiores Musas, maiorum suorum exemplo, eolit, & eruditae antiquitatis studio minifice delectatur.
Il testo pubblicato in Corpus Inscriptionum Latinarum (CIL), Accademia di Berlino, XI, Parte Prima, Berlino, 1888, p. 326.
1745 apud S. Miniatum castrum RED.
C - CELTVS - C - F - SAB -
SEVERUS
Q - AED - PONT -
Servavit codex Redianus f. 92. Inde Gudius ms. 909, 5, ed. 317, 12; Gorius Marucell. A 198 f. 461, ed. 2, 179, 1, ex quo Mur. 688, 6.
3 in AED littera D exhibetur forma singulari
BIBLIOGRAFIA
- A. F. Gori, Inscriptiones Antiquae Graecae et Romanae in Etruriae Urbibus etc., Parte Seconda, Iosephi Manni, Firenze, 1734, pp. 178-180
- Corpus Inscriptionum Latinarum (CIL), Accademia di Berlino, XI, Parte Prima, Berlino, 1888, n. 1745, p. 326.
- G. De Marinis, Topografia storica della Val d'Elsa in periodo etrusco, Biblioteca della Miscellanea Storica della Valdelsa, Società Storica della Valdelsa, 1977, p. 89.
- Corpus Inscriptionum Latinarum (CIL), Accademia di Berlino, XI, Parte Prima, Berlino, 1888, n. 1745, p. 326.
- G. De Marinis, Topografia storica della Val d'Elsa in periodo etrusco, Biblioteca della Miscellanea Storica della Valdelsa, Società Storica della Valdelsa, 1977, p. 89.
Nessun commento:
Posta un commento